Z fizycznego punktu widzenia, Mont-Blanc wymaga nie tylko dobrej kondycji, ale również doświadczenia w przebywaniu na wysokości. Wcześniejsze sprawdzenie się na łatwiejszym 4000 i przynajmniej jeden nocleg na wysokości 3000 m da dobry obraz waszej formy.
W wysokich górach spadek ciśnienia atmosferycznego oznacza rozrzedzenie tlenu, stąd konieczność adaptacji organizmu do panujących warunków i przeciwdziałanie brakowi tlenu.
Ciśnienie tlenu: 160 mm słupa rtęci nad brzegiem morza, 85 mm na szczycie Mont Blanc: zawartość tlenu w powietrzu jest o połowę mniejsza.
• Badania dowodzą, że 79% osób powracających z Mont Blanc podczas wejścia na szczyt cierpiało na chorobę wysokościową (AMS): bóle głowy, nudności, wymioty, obrzęki, bezsenność, zmęczenie, zawroty głowy itp. Objawy te utrzymują się i mogą być bardzo wyczerpujące, a nawet śmiertelne (w szczególności obrzęk mózgu). Choroba wysokościowa nie oszczędza nikogo, nawet najbardziej doświadczonego alpinisty, który nie zaaklimatyzował się na początku sezonu.
• Jedynym rozwiązaniem jest aklimatyzacja !
